İdeal Dil

İdeal dil, analitik felsefede, muğlak, yanıltıcı ve bazen çelişkili olan sıradan dilin aksine, sembolik mantık modelinde kesin, belirsizlikten uzak ve yapısı açık olan bir dildir. Viyana doğumlu filozof Ludwig Wittgenstein, Tractatus Logico-Philosophicus (1922) adlı eserinde dilin rolünü "gerçekliğin bir resmini" sağlamak olarak görmüştür. Hakikat, gerçekliğe karşılık gelen mantıksal önermeler yapmak olarak görülüyordu. Dolayısıyla ideal bir dil, dünya hakkındaki ifadelerin anlamını ya da anlamsızlığını belirlemek için gerekli bir kriter olarak görülüyordu.