Aardvark
karıncayiyen, (Orycteropus afer), Sahra Çölü'nün güneyinde savan ve yarı kurak bölgelerde bulunan tıknaz Afrika memelisi. Aardvark adı -Afrika dilinde "toprak domuzu" anlamına gelir- domuza benzeyen yüzüne ve yuva yapma alışkanlıklarına atıfta bulunur. Karıncayiyen 65 kg (145 pound) ağırlığında ve 70 cm'lik (28 inç) ağır kuyruğu da dahil olmak üzere 2,2 metre (7,2 feet) uzunluğundadır. Yüzü dardır, uzun bir burnu, çok küçük gözleri ve 24 cm (9,5 inç) uzunluğunda kulakları vardır. Karıncayiyen'in kürkü seyrek ve sarımsı gridir; yüzü ve kuyruk ucu beyazımsı olabilir. Ön ayaktaki dört parmak (arka ayaklarda beş) kürekleri andıran güçlü, yassı tırnak benzeri "toynaklarla" donatılmıştır.
Karıncayiyen, genellikle 2-3 metre uzunluğunda, ancak bazen 13 metreye kadar çıkan, birkaç uyku odası bulunan dallı yuvalar kazar. Eski yuvaları terk eder ve sık sık yenilerini kazar, böylece Afrika yaban köpeği (Lycaon pictus) gibi diğer türler tarafından kullanılan inler sağlar. Karıncayiyenlerin beslenmesi neredeyse tamamen karınca ve termitlerden oluşur. Geceleri 10-30 km (6-19 mil) yol kat eder, tanıdık patikalar boyunca zikzak çizerek ilerler, sık sık durup burnunu toprağa dayar ve koklar. Burun septumundaki etli duyu organları muhtemelen küçük yeraltı hareketlerini algılar. Karıncayiyen güçlü pençeleriyle çimento sertliğindeki bir termit tepeciğini hızla açabilir. Uçuşan tozları dışarıda tutmak için burun delikleri sıkıca kapatılmıştır. Küçük ağızdan 30 cm'ye (yaklaşık 12 inç) kadar uzanan yapışkan dil, daha sonra böcekleri kucaklamak için kullanılır. Kalın derisi karakulağı böcek ısırıklarından ve sokmalarından korur. Korunaklı bir yuvadan uzaktayken tehdit edilirse, bir karınca yuvası beş dakika içinde kazarak gözden kaybolabilir. Keskin işitme duyusu onu pitonlar, aslanlar, leoparlar ve sırtlanlar gibi yırtıcı hayvanlar tarafından şaşırtılmaktan korur. Eğer bir yırtıcı onu yuvasından çıkarmaya çalışırsa, karıncayiyen hızla toprağı hareket ettirerek arkasındaki tüneli kapatır. Saldırıya uğradığında korkunç ön pençeleriyle keser.
Eşeyler sadece üreme dönemlerinde birleşir. Yedi aylık bir gebelik döneminden sonra, yağmur mevsiminde yaklaşık 2 kg ağırlığında bir yavru doğar. Doğduklarında pençeleri zaten iyi gelişmiştir. Yavru iki hafta boyunca ininde kalır, sonra annesini takip eder. 14. haftada termit yer ve 16. haftada sütten kesilir. Altı aylık olduğunda kendi yuvasını kazabilir ve bir yaşına gelmeden annesinden ayrılır. Cinsel olgunluğa iki yılda ulaşılır. Uzun ömürlülük hayvanat bahçelerinde en az 24 yıldır. Karıncayiyenler, aksi takdirde termitlerin ürünlere zarar vereceği alanlarda dolaylı olarak insanlara fayda sağlar. Esas olarak gece alışkanlıklarından dolayı, aardvark popülasyonunun durumu hakkında çok az şey bilinmektedir, ancak nesli tehlike altında değildir.
Aardvark, Orycteropodidae familyasındaki tek tür ve Tubulidentata ("tüp dişler") takımının yaşayan tek üyesidir. Sıra adı, her bir azı dişini oluşturmak için birbirine kaynaşmış olan küçük sütun benzeri dentin tübüllerine atıfta bulunur; yetişkinlerde köpek dişleri ve kesici dişler yoktur. Karıncayiyenlere benzeseler de aslında filler (Proboscidea takımı), hyraxlar (Hyracoidea takımı) ve dugonglar ve manatilerle (Sirenia takımı) akrabadırlar; hepsi de uranotherians adı verilen ilkel toynaklılar grubuna aittir. Bu atasal Afrika stoku ile toynaklı, etobur, ksenartran ve deniz memelisi takımlarına yol açan stok arasındaki bölünme 90 milyon yıl kadar önce meydana gelmiştir. Fosiller, Tubulidentata'nın yaklaşık 54 milyon yıl önce tanınabilir olduğunu göstermektedir.