Insular Yazısı

Insular yazı, kaligrafide, İngiltere'nin Roma işgalinden sonra ve Norman Fethi'nden önce Britanya Adaları'nda gelişen birkaç elden herhangi biri. İrlandalı ve İngiliz kitap sanatçılarının ünlü tezhiplerinin yanı sıra en önemli başarıları, standart uncial yazıyı temel alan, ancak çıkıcılar (b, d, f, h, l), iniciler (f, g, p, q) ve harfler arasındaki bağlantılar gibi el yazısı özelliklerini kabul eden Insular half-uncial idi. Lindisfarne İncilleri ve Kells Kitabı buranın en ünlü simgeleridir. İkinci bir ayırt edici İnsular yazısı, Saygıdeğer Bede'nin yaklaşık 731'de yazdığı Historia ecclesiastica gentis Anglorum'da (“İngiliz Halkının Kilise Tarihi”) tanık olduğu gibi, 8. yüzyılda bir kitap eli statüsüne ulaşmaya başlayan sivri minüsküldü. Her iki Insular alfabesi de misyonerler tarafından Kıta'ya taşındı ve tüm Avrupa'da kullanıldı.