Ānanda

ānanda, (Sanskritçe: "sevinç" veya "mutluluk"), Hint felsefesinde Upaniṣadlar ve Vedānta okulunda, yüce varlık Brahman'ın önemli bir niteliği. Mutluluk karakteristik olarak Taittirīya Upaniṣad'da (MÖ 6. yüzyıl) Brahman'ı ve aynı zamanda bireysel benliğin en yüksek halini tanımlamak için kullanılır. Bu mutluluk, bedenin zincirlerinden kurtulmasıyla benliğe getirilen mutlulukla özdeşleştirilir. Bu anlamda ānanda, Hindu felsefesinin ortodoks okulu Vedānta'da önemli bir rol oynamaya devam etmektedir, ancak bu mutluluğun doğası Brahman'ın kendisi hakkındaki görüşlere göre farklı yorumlanmaktadır.