Fakir

fakir, aslen münzevi bir derviş. Mistik kullanımda fakir kelimesi, insanın yalnızca kendi kendine yeterli olan Tanrı'ya olan manevi ihtiyacını ifade eder. Müslüman kökenli olmasına rağmen bu terim Hindistan'da Hindular için de kullanılmaya başlanmış ve büyük ölçüde gosvāmin, sadhu, bhikku ve diğer tanımlamaların yerini almıştır. Fakirler genellikle ateş üzerinde yürüme yeteneği gibi mucizevi güçlere sahip kutsal kişiler olarak kabul edilirler. Eğitim ve teknolojinin yaygınlaşmasından bu yana kentsel alanlarda daha az etkili olsalar da, fakirler köylerde ve Hindistan'ın iç kesimlerinde yaşayan insanlar üzerinde bir miktar nüfuz sahibi olmayı sürdürmektedir. Müslümanlar arasında fakirlerin önde gelen Tûfî tarikatları Çiştîyye, Kādirîyye, Nakşibendîyye ve Sühreverdîyye'dir.