Latin İbn Rüşdçülüğü

Latin İbn Rüşdçülüğü, Orta Çağ'ın sonlarında ve Rönesans döneminde Müslüman bir filozof olan İbn Rüşd tarafından ortaya konan Aristoteles yorumundan ilham alan bir dizi Batılı Hristiyan filozofun öğretileri. Latin İbn Rüşdçülüğünün temel ilkesi, aklın ve felsefenin inançtan ve inanç üzerine kurulu bilgiden üstün olduğu iddiasıydı. Paris'te Jandun'lu John, İtalya'da ise Parma'lı Taddeo ve Arezzo'lu Angelo tarafından temsil edilen Latin İbn Rüşdçüler de maddenin ve ruhların yaratılışının zorunlu ve ebedi olduğunu ve tüm insanlık için tek bir "akli ruh" olduğunu savunmuşlardır (böylece bireysel kişiliği ve ölümsüzlüğü inkar etmişlerdir). Ayrıca, ahlaki sorumluluğu engelleyen psikolojik determinizmi de benimsemişlerdir.