Li

li, Konfüçyüsçü kavram genellikle “ritüel”, “uygun davranış” veya “yerindelik” olarak çevrilir. Başlangıçta li, sosyal ve kozmik düzeni sürdürmek için yapılan saray törenlerini ifade ediyordu. Ancak Konfüçyüsçüler bu kavramı, eskilerin toplumsal yaşamı düzenlemek için kozmik modellerden soyutladıkları resmi toplumsal roller ve kurumlar anlamında yeniden yorumlamışlardır. Alışılagelmiş kalıplardan, geleneksel normlar anlamına gelen li, uygun insan davranışını tanımlayan içselleştirilmiş bir nezaket kuralına ilişkin yeni bir kavram ortaya çıkarmıştır. Konfüçyüs edebiyatının erken dönem külliyatı boyunca hem kutlanan hem de Liji (“Ayinlerin Kaydı”) adlı Konfüçyüs klasiğinde kodlanan bu kavramdır. Salt nezaketin veya geleneklerin ötesine geçen li, Konfüçyüsçü insan merkezli dindarlığın merkezinde yer alır. Doğal düzenin bir türevi olan li, insan deneyimini doğayla uyumlu hale getirerek büyülemesinde kozmik bir rol oynar.