Seküler Enstitü

seküler enstitü, Roma Katolik kilisesinde, üyeleri yoksulluk, iffet (bekarlık) ve itaat yoluyla Hristiyan mükemmelliğine ulaşmaya ve “dünyada yaşarken” kilisenin işlerini yürütmeye çalışan, özel olarak işlerine veya mesleki görevlerine katılan bir topluluk. Laik enstitülerde kamusal yemin, ortak yaşam ya da ayırt edici kıyafetler gerekmez. Bunlar ruhban sınıfından, ruhban olmayanlardan ya da her ikisinden birden oluşabilir ve piskoposluk ya da piskoposluklar arası bir form benimseyebilirler. Papa XII Pius tarafından 1947'de onaylanan bu kurumlar, dini tarikatlar ve cemaatlerin yanı sıra, üyelerinin kamuya açık yeminler ettiği ve topluluk içinde yaşadığı nispeten yeni bir dini devlet biçimidir. İkinci Vatikan Konsili, “Dini Hayatın Uyarlanmış Yenilenmesi Kararnamesi ”nde (1965), seküler kurumların orijinal ilhamlarıyla sürekli temas halinde kalmaları ve değişen zamana uyum sağlamaları çağrısında bulunmuştur.