Taiji

taiji, Çin felsefesinde, tüm gerçekliğin ardındaki nihai kaynak ve itici güç. Kavramın ilk kez geçtiği antik felsefi metin olan Değişimler Kitabı'nda (Yijing) taiji, kozmosun iki temel yönü olan yang (aktif) ve yin'in (pasif) kaynağı ve birliğidir. Song hanedanlığının (960-1279 ce) neo-Konfüçyüsçü filozofları taiji'yi değişen dünyanın tutarlı yapısı olan li (“ilke”) ile ilişkilendirmiştir. Li, qi'yi (yaşam gücü; kelimenin tam anlamıyla “yaşamsal nefes”) doğurur ve bu da yang ve yin gelişim modları aracılığıyla kozmostaki değişim ve sürekliliği açıklayan Beş Aşama'ya (wuxing) -ahşap, toprak, ateş, metal ve su- dönüşür."