Yeterli Sebep İlkesi

Yeter sebep ilkesi, 17. ve 18. yüzyıl filozofu Gottfried Wilhelm Leibniz'in felsefesinde, olumsallıklarına rağmen belirli monadların varlığını açıklamak için bir açıklama. Leibniz, var olan monadlara yok edilemezlik, kendi kendine yeterlilik ve dışsal nedensellikten etkilenmezlik atfederek, var olmamaları bir çelişki içerecek olan akıl hakikatlerini, varlıkları Tanrı'nın özgür seçimine bağlı olan olgu hakikatlerinden ayırdı. İkincisinin gerçek varlığı, var olmaması düşünülebilecek her şeyin varlığını ve doğasını açıklamak için yeterli bir neden olduğunu ileri süren yeterli neden ilkesi ile açıklanır. Bu tür her durumda, nihai yeterli neden Tanrı'nın özgür seçimidir. Bu ilke Leibniz'den ve daha sonraki filozoflardan çeşitli formülasyonlar almıştır.