Newton'un Yerçekimi Kanunu

Newton'un kütle çekim yasası, evrendeki herhangi bir madde parçacığının diğerlerini doğrudan kütlelerin çarpımı ve tersine aralarındaki mesafenin karesi olarak değişen bir kuvvetle çektiğini ifade eder. Sembollerde, F çekici kuvvetinin büyüklüğü G'ye (yerçekimi sabiti, büyüklüğü kullanılan birim sistemine bağlı olan ve evrensel bir sabit olan bir sayı) eşittir ve kütlelerin (m1 ve m2) çarpımı ile R mesafesinin karesine bölünür: F = G(m1m2)/R2. Isaac Newton bu yasayı 1687 yılında ortaya atmış ve 17. yüzyılın başlarında Johannes Kepler tarafından matematiksel forma indirgenmiş olan gezegenlerin ve uydularının gözlemlenen hareketlerini açıklamak için kullanmıştır.