Yeni Gerçekçilik

Yeni realizm, 20. yüzyılın başlarında metafizik ve epistemolojide İngiliz ve ABD üniversitelerinde hakim olan idealizme karşı çıkan hareket. İlk liderler arasında idealizme karşı olduklarını belirtmek için realizm terimini benimseyen William James, Bertrand Russell ve G.E. Moore vardı. 1910 yılında William Pepperel Montague, Ralph Barton Perry ve diğerleri “Altı Gerçekçinin Programı ve İlk Platformu” başlıklı bir makaleye imza attılar ve bunu ortak bir cilt olan The New Realism (1912) takip etti. Yeni gerçekçilik, bilinen şeylerin bağımsızlığını savunurken, bilişte “bilginin içeriğinin, bilgi gerçekleştiğinde zihinde veya zihnin önünde bulunan şeyin, bilinen şeyle sayısal olarak özdeş olduğunu” (doğrudan gerçekçiliğin bir biçimi) onaylamıştır. Bazı realistlere göre bu epistemolojik monizm, zihnin hataya yatkınlığına tatmin edici bir açıklama getirememektedir.